สาวหน้าหวานกับกีฬาไอซ์ฮอกกี้ ‘น้ำตาล’ วิลาสินี รัตนนัย

สายหมอกจางๆ กับไอเย็นที่ปะทะเข้าหน้า คือสถานที่นัดสัมภาษณ์ของเราในวันนี้ ซึ่งไม่บ่อยนักที่เราจะได้มาเยือนลานน้ำแข็งที่ช่างคอนทราสต์กับอากาศเมืองไทยเสียเหลือเกิน แต่เมื่อเรามีโอกาสได้มาพูดคุยกับเธอ “น้ำตาล-วิลาสินี รัตนนัย” ก็คงเป็นการดีไม่น้อย ที่จะได้เห็นเธออยู่ในสถานที่ที่เรียกว่าแทบเป็นบ้านหลังที่สองเลยก็ว่าได้ ท่ามกลางเสียงใบมีดที่กรีดลงบนลานน้ำแข็ง คือสิ่งเร้าที่เราจะชวนชาว Mellowissue ไปค้นหาตัวตนของเธอกัน

จุดเริ่มต้นบนลานน้ำแข็ง ?
NAMTAN : เริ่มแรกเลยคือเพื่อนชวนมาเล่น เราก็ไม่รู้ว่ามันมีกีฬานี้อยู่ในประเทศไทย ครั้งแรกจำได้เลยว่าไปที่เอสพลานาด เล่นครั้งแรกก็ล้มแล้วล้มอีก ตอนนั้นรู้สึกว่าแบบ เห้ย มันยากมากเลยอ่ะ ทำไมถึงทำไม่ได้ แล้วน้ำตาลเป็นคนที่คิดว่าทุกอย่างบนโลกนี้มันต้องทำได้ หลังจากล้มแล้วล้มอีก เลยมานั่งคิดว่า ทำไมเราทำไม่ได้ เลยกลับไปที่ลานอีกรอบหนึ่ง ก็เจอรุ่นพี่เขาวิ่งมาชน แล้วครั้งนั้นเราก็รู้สึกเจ็บละ แล้วพี่เขาก็มาขอโทษ เขาเลยชวนบอกน้องมาเลย เดี๋ยวพี่สอนให้นะ เราก็เลยแบบ โอเคพี่เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอีก พอมาแล้วเราก็เหมือนกับว่า เราแค่อยากจะพยายามทำให้ได้ แค่อยากจะขอให้เล่นได้ก็พอแล้ว เล่นไปๆก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปชอบตรงไหน อยู่ๆก็แบบเล่นไปเรื่อย แล้วทีนี้ก็มีโค้ชมามองว่า เออ เราลองไปฝึกแบบความเร็วไหม ก็ลองไปฝึก ฝึกไปสักพักก็มีคัดตัวทีมชาติประเภทความเร็ว เป็นสเก็ตความเร็ว (Speed Skating) ก็ดันติด ทีนี้ก็เริ่มจริงจัง เริ่มไปซ้อม

เริ่มเล่นครั้งแรกคือชอบเลยไหม ?
NAMTAN : ไม่ชอบเลยค่ะ แบบรู้สึกว่ามันยาก แต่รู้สึกว่าต้องเอาชนะ ต้องทำให้ได้ แต่พอเล่นๆไปแล้วมันชอบ ตอนนั้นคาดหวังแค่ยืนแล้วไม่ล้มแบบที่เราล้มครั้งแรกก็พอแล้ว

จุดเปลี่ยนจาก Speed Skating มาเป็น Ice Hockey ?
NAMTAN : คือจริงๆชอบกีฬาฮอกกี้อยู่แล้ว ตั้งแต่ตอนที่เล่นสปีดสเก็ต แต่ตอนนั้นเป็นโรคประจำตัวก็เลยต้องหยุดไป เลยพักก่อน ยังไม่อยากเล่น แล้วก็เป็นเพราะเรื่องค่าใช้จ่ายที่มันสูง ต้องใช้เงินเยอะ ค่าอุปกรณ์มันแพงมาก ซึ่งตอนนั้นเรายังเด็ก ยังทำงานหาเงินไม่ได้เยอะขนาดนั้น แต่ช่วงที่น้ำตาลหยุดไป น้ำตาลก็มาสมัครงานเป็นโค้ช สอนเบสิกสเก็ตให้กับเด็กๆ ก็เริ่มมีเงินแล้ว พอเราเริ่มหาเงินได้เยอะขึ้นก็ไปซื้อชุดมาลองเล่นฮอกกี้ หาพี่ที่รู้จักแล้วทักเค้าไปว่าวันนี้มีซ้อมที่ไหนบ้าง แล้วก็ลงไปซ้อมกับพี่เค้า ลงไปก็เล่นมั่วๆเลย แล้วด้วยความที่เรามีทักษะการวิ่งเร็วจากสปีดสเก็ตอยู่แล้ว เวลาเรามาจับลูกฮอกกี้ มันก็เลยง่ายขึ้น

เล่าให้ฟังหน่อยว่า Speed Skating และ Ice Hockey เป็นกีฬาประเภทไหน ?
NAMTAN : สปีดสเก็ตจะวิ่งอยู่ฝั่งเดียว จะเป็น short tract ดูเหมือนแค่วิ่งให้เร็ว แต่ว่ายากมาก เหนื่อยมาก เน้นความเร็วความแข็งแรง ก็จะฝึกหนักหน่อยตอนนั้น ก็ติดทีมชาติ แข่งไปหลายแมชเหมือนกันค่ะ แมชสุดท้ายคือได้ที่หนึ่งมาเหมือนกัน แล้วก็เลิกเล่นไปเลย ตอนนั้นอายุประมาณ 18 หรือจะดูง่ายๆเลยคือที่รองเท้า สปีดสเก็ตใบมีดที่รองเท้าจะยาวกว่า ส่วนไอซ์ฮอกกี้จะใบมีดสั้นกว่า แล้วก็เล่นเป็นทีม แบ่งเป็นสองฝั่ง มีอุปกรณ์คือไม้ตีและลูกพัคหรือลูกกลมๆแบนๆ แล้วก็ตีให้เข้าโกลฝั่งตรงข้ามค่ะ

พอมาเล่นไอซ์ฮอกกี้ ต้องปรับตัวยังไงบ้าง ?
NAMTAN :ปรับเยอะมาก อย่างก่อนหน้านี้เป็นคนวิ่งเร็วมาก บางทีจังหวะที่มันได้ลูก แล้วความที่เราเร็วจัด ลูกเลยหลุด ก็ต้องวิ่งกลับมาเอาลูกอีก ตอนนั้นมันก็เป็นจุดเปลี่ยนที่เราต้องเอาลูกฮออกี้กับตัวเองไปด้วยกันให้ได้ จะยากนิดนึง แต่ตอนนี้ก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็ต้องเริ่มอยู่เป็นทีมมากขึ้น อยู่กับเพื่อนๆมากขึ้นตอนไปแข่ง

การเป็นถึงโค้ชในวัยแค่ 22 ปี ?
NAMTAN : จริงๆน้ำตาลทำอาชีพเสริมหลายอย่าง เรียนด้วยทำงานด้วย คนอื่นที่เห็น ก็ไม่คิดว่าน้ำตาลอายุ 22 นะ คือถ้าอยู่นอกสนามทุกคนเชื่อ แต่อยู่ในลานเวลาสอน ทุกคนก็จะแบบ ถามจริง! อายุ 22 จริงหรอ แบบบางทีก็น้อยใจว่าเราหน้าแก่หรอ แต่บางวันอยู่ข้างนอกก็ดูเด็ก แต่อยู่ในลานสเก็ตนี่แก่ตลอดเลย(หัวเราะ) ก็แบบสนุกดีค่ะ ได้อยู่กับเด็กๆ แบบได้สอนเค้า

คิดยังไงกับที่ถูกเรียกว่า “เจ้าหญิงแห่งไอซ์ฮอกกี้ ?
NAMTAN : รู้สึกว่า โอ๊ย ลองมาดูตอนเล่นมั้ย ไม่เจ้าหญิงเลย นางมารร้ายมาก (หัวเราะ) แบบโหดร้ายมาก พี่ๆก็จะบอกให้บวกตลอด ตอนเล่นก็จะเป็นตำแหน่งกองหน้า เป็นตัวที่ต้องทำงานหนัก บุกๆ

แล้วตัวตนที่แท้จริงของน้ำตาลเป็นคนอย่างไร ?
NAMTAN : น้ำตาลเป็นคนที่แบบบ้าๆบอๆนะ เป็นคนร่าเริง แต่ว่าพออยู่ในลานก็จะเป็นอีกคนเลย หลายคนก็จะพูดว่าข้างนอกกับข้างในสนามไม่เหมือนกัน คือน้ำตาลอยู่ในสนามน้ำตาลจะคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายตลอด เวลาเล่นกีฬานี้เราแบบแข็งแรงนะ จะไม่คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงเวลาลงเล่น ก็จะแมนๆเลย ก็รุนแรงนิดนึง แต่ว่าข้างนอกไม่เป็นนะ เป็นเฉพาะในกีฬา

ในอเมริกาเวลาเราดูเค้าเล่น ดูรุนแรงมาก แล้วที่ไทยเป็นอย่างไรบ้าง?
NAMTAN : จริงๆในไทยไม่มีค่อยมีแบบนั้น ส่วนใหญ่จะจบในเกม แล้วก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น คือผู้ชายอาจจะมีต่อยกันแล้วก็แยก แต่ผู้หญิงจะไม่มีเลย

สเน่ห์ของกีฬาชนิดนี้ คืออะไร ?
NAMTAN : สำหรับน้ำตาล มันมีหลายอย่างมาก มันท้าทาย เหมือนกับว่ามันมีอะไรหลายๆอย่างในทีม มันต้องแบบมีทีมเวิร์ค มีวินัย ต้องแข่งกับตัวเองตลอดเวลา ต้องอยู่กับเพื่อนให้ได้ ต้องเข้าใจปรับตัวเข้าหาเพื่อนๆ เวลาเล่นด้วยกัน

ความสุขของน้ำตาลเวลาอยู่บนลานน้ำแข็ง ?
NAMTAN : คือน้ำตาลเป็นคนที่ไม่ค่อยเครียดอยู่แล้ว พอลงสนามไปก็จริงจังนะ แต่แบบก็ยังมีความสนุกอยู่ ลงไปสนามทำให้เต็มที่ แล้วเราก็มีความสุขกับมัน วันนี้เราเข้าไปยิงได้ เข้าไม่เข้าไม่เป็นไร อย่างน้อยเราเข้าไปยิง ทำในสิ่งที่เราไม่เคยทำ แล้วก็ได้เห็นพัฒนาการของตัวเอง เห็นเรื่อยๆ เราก็อยากจะขยับขึ้นไปอีกขั้น

แนวโน้มในอนาคตของกีฬาไอซ์ฮอกกี้ในความคิดของน้ำตาล ?
NAMTAN : ก็อยากให้คนมาเล่นกันเยอะๆ จะได้มีอะไรสนับสนุนให้นักกีฬากระตือรือร้นมากกว่านี้ค่ะ อันนี้เหมือนเราใจรักจริงๆที่เรามาเล่นกัน เหมือนเราเล่นด้วยใจมากกว่า ซ้อมเราก็เสียตังค์กันเอง ตอนเล่นใหม่ๆนี่แบบเจ็บปวดมากกับค่าสนาม ค่าอุปกรณ์

ความเป็นไปได้ที่ไอซ์ฮอกกี้จะกลายไปเป็นกีฬาอาชีพ ?
NAMTAN : ต่างประเทศ นักกีฬาประเภทนี้คือรวยมาก แต่น้ำตาลรู้สึกว่าจะยากนิดนึงในประเทศไทย เพราะว่ามันยังไม่เป็นที่รู้จักของหลายๆคน มันยังรู้จักกันน้อยมากในประเทศไทย แล้วก็การสนับสนุนด้วย ค่าสนามแพงมาก อย่างล่าสุดที่เราไปแข่งมาที่ญี่ปุ่น มีหน่วยงานของรัฐหน่วยนึงบอกจะสร้างลานสเก็ตให้ ก็ยังไม่เห็นสร้างเลย ก็แอบหวังตลอดนะ ตอนนี้หน้าที่ของเราก็แบบต้องทำผลงานของเราให้ดี เผื่อเค้าจะเห็นบ้าง ไม่ก็ต้องรอรุ่นต่อไปเรื่อยๆ เราก็จะทำกันไปเรื่อยๆจนกว่าผู้ใหญ่จะเห็น แต่ว่าเด็กไทยเก่งนะคะ รุ่นที่แบบสิบขวบแปดขวบเนี่ยเก่งมากๆ โดยส่วนใหญ่เค้าจะเริ่มกันตั้งแต่เด็กๆ ก็จะมีเด็กไทยสองสามคนไปเล่นลีกอาชีพที่เมืองนอก คือต้องเรียนทุกวัน ไปแคมป์ต่างประเทศ คือทุ่มเทแค่ด้านนี้ไปเลย เค้ามีครอบครัวสนับสนุนเต็มที่ แต่ตัวน้ำตาลเองมาเล่นตอนโตแล้ว จริงๆน้ำตาลก็อยากไปนะ แต่ว่าอาจจะไม่ทันแล้ว เพราะจะให้น้ำตาลมานั่งฝึกตอนนี้มันไม่ทัน ถ้าเราไปตอนนี้แบบฟรีทุกอย่างอาจจะได้ แต่ถ้าให้ฝึกเองแล้วดีดตัวเองไป คงไม่ไหว ไม่มีอะไรซัพพอร์ตตัวเอง เลยกลายเป็นว่าใครที่อยากเล่นกีฬานี้แล้วมั่นคง ก็ต้องซ้อมแล้วดีดตัวเองไปเมืองนอกจะดีกว่า

ความคาดหวังในตัวเอง ?
NAMTAN : ตอนนี้คืออยากได้เหรียญทองซีเกมส์ล่าสุดก่อน แต่สำหรับตัวน้ำตาลเองไม่ได้คาดหวังในตัวเองมาก แค่ทำให้ดีที่สุดในทุกๆครั้งที่เราลงซ้อม ลงแข่งแค่นี้ก็โอเคละค่ะ

สำหรับน้องๆหรือคนที่สนใจอยากมาเล่นบ้าง ต้องเริ่มยังไง ?
NAMTAN : เริ่มจากการมาสเก็ตก่อน ฝึกให้แข็งแรง แล้วถ้าอยากมาเล่นไอซ์ฮอกกี้จริงๆ ให้เริ่มจากเล่นโรลเลอร์เบลดก่อน พอเล่นเป็นแล้วมาเล่นไอซ์ฮอกกี้ก็จะง่ายเพราะใช้พื้นฐานเดียวกัน