น่าแปลก… สำหรับการหย่อนกายหรือใจ คีรีดารามีให้เราได้ทุกสิ่ง แต่เมื่อกลับมาแล้ว สิ่งแรกที่เรามักนึกถึงกลับเป็นรอยยิ้มของชายคนหนึ่ง
เราพบเขาครั้งแรกที่สนามบินนานาชาตหลวงพระบาง ทุกการเดินทางไกลมักอุ่นใจเสมอเมื่อเรารู้ว่ามีคนมารอรับ
“สะบายดี” ลุงอิมมาคอยเรามาครู่หนึ่งแล้ว ด้วยสัญชาติบางอย่างที่เพิ่มพูนด้วยประสบการณ์ เรามั่นใจว่าเขามีทักษะด้านการคะเนผู้คนว่าใครคือแขกของเขา ลุงอิมยิ้มมาทางเราโดยที่ไม่ต้องบอกไบ้ แน่นอนว่าเรายิ้มตอบ
วันนี้เป็นวันธรรมดาและไม่ใช่ฤดูที่ใครจะผ่านมาทางนี้ เราจึงเป็นผู้โดยสารกลุ่มเดียวของรถตู้คันนี้ ลุงอิมถามถึงข้อมูลทั่วไปด้วยภาษาไทย อยู่กันกี่คืนเหรอ จะไปเที่ยวไหนบ้าง อย่าลืมไปน้ำตกนะ ฯลฯ คุยกันได้ไม่นานแล้วเราก็มาถึง KIRIDARA HOTEL
พวกเขาต้อนรับเราด้วยรสหวาน
แม้ในเดือนเมษายน แต่วันนี้ที่คีรีดาราก็ไม่ได้ร้อนเท่าไหร่ จริงแล้วเมฆออกจะขยันจนเกินไปด้วยซ้ำ จริงแล้วอากาศแบบนี้ใครจะหมองไปด้วยก็ผิด แต่โรงแรมระดับ 4 ดาว ณ ตรงนี้ไม่ได้พาให้เรารู้สึกไปในทางนั้น
ลุงอิมมาส่งเราถึงห้อง อธิบายหลายสิ่งที่อยู่ตรงนี้ตามหน้าที่ ห้องพักหนึ่งห้องที่มีทุกอย่างที่เรานึกออก ส่วนสิ่งที่ถูกใจที่สุดคือลำโพงไม้ – อุปกรณ์ขยายเสียงที่ไม่ได้ใช้ไฟฟ้า แต่เพิ่มความกังวาลผ่านกระบอกไม้
เราเปิดเพลงโปรด ทำนองไม่ได้เข้ากับบรรยากาศหลวงพระบางสักเท่าไหร่ แต่ก็คงไม่เป็นไร เพราะตรงนี้และนาทีนี้นั้นเป็นของเรา
ส่วนมุมโปรดของเราคือทิวทัศน์จากระเบียง จากตรงนี้เราจะเห็นเหล่าขุนเขาแห่งหลวงพระบางในมุมกว้าง แต่ขณะเดียวกันก็มีสะดุดกับความเย้ายวนของสระว่ายน้ำ เธอลังเลว่าจะเปลี่ยนชุดเลยดีไหม
“เธอนัดลุงกี่โมงนะ” หล่อนถาม
“อีกครึ่งชั่วโมงเอง” เรามีนัดกับลุงอิม ผู้ที่จะพาเราเข้าไปในใจกลางของเมือง
“โธ่ งั้นค่อยเล่นน้ำพรุ่งนี้ก็ได้”
www.kiridarahotelluangprabang.com
Photo & Text : Sithipong Tiyawarakul
Special Thanks : Barefoot Magazine